■ سر فرانسوی و بدن انگلیسی بخش عمومی

هنری هشتم پادشاه انگلیس با فرانسیس اول پادشاه فرانسه معاصربودند و هر دو مستبد و سریع الغضب بودند.
روزی هنری تصمیم گرفت که یکی از وزیران خود به نام “سرتومس موز “برای رساندن پیامی نزد فرانسیس بفرستدسفیر چون از تند مزاجی فرانسیس مطلع بود به هنری گفت اگر این پیام را به او بدهم دیگر مالک سر خود نخواهم بود. هنری گفت :هیچ وحشت نکن به شرف بریتانیا قسم اگر سر تو را برید دستور می دهم تمامی فرانسویانی که در بریتانیا هستند ،سر ببرند.
سفیر با خضوع گفت:از چاکرنوازی شما ممنونم لیک گمان نکنم که در تمامی سرهای فرانسوی سری که موافق با گردن من باشد ،یافت شود.

هنری از این جواب خنده اش گرفت و او را از ماموریت معاف داشت.

شنبه 12 اسفند 1391 ساعت 11:59

آراء

فواد فضیله ، سید ابراهیم موسوی نژاد ، محسن مطلع ، مهراز شهر ، مطلب کیانی زاد ، عباس غفاری

نظرات

سید ابراهیم موسوی نژاد

05:48 یکشنبه 13 اسفند 1391

هِنری هشتم (متولد: ۲۸ ژوئن ۱۴۹۱ در گرینویچ؛ درگذشت: ۲۸ ژانویه ۱۵۴۷ در لندن) پادشاه انگلستان، لرد و سپس پادشاه ایرلند، دومین پسر هنری هفتم بود.

وی در سال ۱۵۰۹ میلادی بعد از مرگ پدرش به سلطنت رسید. هنری در موضوع طلاق کاترین آراگن و جستجوی همسری که بتواند برای او یک ولیعهد به دنیا آورد، خود را با کلمنت هفتم پاپ و کلیسای رومی کاتولیک درگیر کرد و مذهب مردم انگلستان را از کاتولیک به پروتستان تغییر داد و در نتیجه هنری به سلطهٔ مذهبی پاپ در انگلستان پایان بخشید و کلیسای انگلستان را مستقل کرد و خود را رهبر آن معرفی کرد.

این موضوع به نفع کامل انگلیس تمام شد، زیرا اولاً سیاست روحانی پاپ با سیاست ملی انگلستان مخالفت داشت و ثانیاً هر ساله مبلغ هنگفتی پول به عنوان خزانهٔ پاپ از کشور خارج می‌گشت.

هنری اولین پادشاه انگلیسی است که تحت تأثیر و نفوذ رنسانس تربیت شد. جان اسکلتن شاعر معروف انگلیسی یکی از مربیان و معلمان وی بود. هنری مردی فاضل و ادیب و زبانشناس و موسیقیدان بار آمد. وی بیشتر به خاطر ۶ بار ازدواج پی در پیش مشهور شده است که در دو مورد آنها او همسر خود را اعدام کرد.

فرانسوای اول (به فرانسوی: François I)‏ (۱۲ سپتامبر ۱۴۹۴ – ۳۱ مارس ۱۵۴۷) پادشاه فرانسه از ۱۵۱۵ میلادی تا زمان مرگش بود. در زمان او، فرانسه شاهد تغییرات گسترده فرهنگی بود و از این حیث برخی اوقات وی را اولین رهبر دوره رنسانس فرانسه در نظر می‌گیرند. از سوی دیگر رقابت دائمی او با کارل پنجم برای برتری در اروپا به جنگ‌های طولانی و ویرانگر نظامی منجر شد که پیامدهای آن به اصلاحات پروتستانی انجامید.